سلام.

می شناسی ام؟

نامم: انسان.

تولدم: اولین روز خلقت.- پس طولانی ترین عُمر، از آنِ من است!

- منزلم: آسمان و زمین، عرش و فرش، بهشت و جهنم،...

- من خانه به دوشم! منزلم، بسته به اختیارم است!

-من همانم که فرش را بر عرش ترجیح داد و هبوط کرد.

و حالا... پشیمانم و به دنبال وسیله ای برای عُروج. عُروج به عرش!

به جایگاهِ ابتدایی ام! ولی...

من هنوز وسوسه های شیطان را پاسخ می گویم!

من هنوز راهِ رسیدن نمی دانم! راهِ اتصال نمی دانم!

راهِ پرواز نمی دانم! شاید هم، بالِ پروازم را گُم کرده ام! اما...

اینجا، وسیله ی پرواز مهیّا است.

اینجا، منم و خدا و کلمه!

می خواهم بنویسم؛

هر چه که باشد؛

شاید نوشتنم، وسیله ای برای عبورم باشد.

برای اوج گرفتنم.

تو هم بنویس.....

بنویس.....