مطلب زیر اولین پستم تو وب بلاگفا بود...

سر قضیه ای که بخونیدش خودتون می گیرید قضیه رو...

به قلم دکتر احسان رضایی نویسنده محبوب مجله همشهری جوان

تاریخ 27 آبان 90

پرسپولیس از اول این طوری نبود که جلوی دوربینش آن طوری بکنند و بعد هم متهم اصلی یعنی شیث رضایی راست راست بگردد و برای خودش کنفرانس خبری هم بگذارد. نه، اصلاً این چنین نبود، برادر...

یعنی الآن کلاً کمتر چیزی می شود پیدا کرد که به قرار و قاعده سابقش باشد ولی پرسپولیس ما که از بیخ و بنیادش یک چیز دیگری بود. یک جایی بود که علی پروینش در تمام طول دوران بازی اش یک کارت زرد هم نگرفت.

احمدرضا عابدزاده اش برای کری خواندن با حریف، فقط می خندید و آدامس می جوید.

حتی مجتبی محرمی اش که در شیطنت دست فلک را از پشت بسته بود، وقتی که عادل فردوسی پور توی برنامه 90 از او پرسید که ظاهراً برادر شهید هم هستی؟ جواب داد که: بله، ولی به خاطر آن برنامه ها جایی نگفتم که اسم برادرم خراب نشود.

مجتبی محرمی که توی نود حرف می زد، آدم دلش می خواست برود و شیشه تلویزیون را بغل بگیرد...

این محرمی امید جماعتی بود. آن روزها که هروقت بی عدالتی و نامرادی می دیدند صدایش می زدند: "محرمی کجایی"

پرسپولیسی که ما عاشقش بودیم، این بود...

پرسپولیس کریم باقری و علی کریمی بود...

اینها که می بینید را ما نمی شناسیم. نمی دانیم از کجا آمده اند توی تیم محبوب ما...

همان شیث رضایی را دوبار از تیممان اخراج کرده بودیم.

راستی کسی از آقای کاشانی خبر ندارد؟

آقای معلم نمی خواهد توضیح بدهد که چرا با این بازیکنان اخلاق قرارداد بسته؟ لباس قرمز به قامت اینها از همان اول هم زار می زد.

انگار که یک شاگرد دبستانی را گذاشته باشی سر کلاس دانشگاه تدریس بکند. عیب دانشگاه که نیست. عیب آن کسی است که لباس را به زور تن این بچه های تخس کرده و بازوبند همایون بهزادی را بسته به بازوی اینها.

شایدهم بیشتر از یک نفر مقصر باشد... شاید تغییر پرسپولیس از همان روزی شروع شد که همین شیث رضایی و رفقایش، مرد نجیبی مثل افشین قطبی را تا مرز گریه بردند. شاید هم آن موقعی که فکر کردند نباید به دروازه بان روی زمین افتاده حریف محل بگذارند.

هرچی که هست، پرسپولیس از اول اینطوری نبود...

یک وقتی عشق بود پرسپولیس... شور بود پرسپولیس...

آنقدر عزیز بود که برایش کتک کاری هم بکنی و کوچکترین متلکی را بی جواب نگذاری. اما الآن چی؟

 خودمان هم شده ایم منبع جوک و لطیفه...!