دومین پست بلااگفام باز از مجله همشهری جوانه و باز به قلم خوشگل دکتر رضایی صاحب  این عکس

عکس دکی جون هم تقدیم به همه ه. جیم ای های عزیز مخصوصا سعیده جونم

خب دیگه بگذریم...

این متن رو اون موقع خیلی قبول داشتم الانم قبول دارم چون نویسنده شو قبول دارم اما سردار رویانیان رو بیشتر قبول دارم

اما باز میذارمش به خاطر متن خوشگلش:

داستان اول: پرسپولیس تیم بزرگی است و بیشترین تعداد طرفدار را در بین تیم های ایران دارد، پس وقتی که می خواهند به یک مدیر سیاسی پاداشی بدهند، او را به مدیرعاملی پرسپولیس منصوب می کنند. این مدیر سیاسی سابق و مدیر عامل لاحق، مدیر خوبی است ولی چیزی از فوتبال نمی داند. معمولا اینجور وقت ها، آدم از یک گروه کاربلد مشورت می گیرد. اوهم مشورت می گیرد و می رود یک مربی خوب می آورد و در برنامه نود حرفی هم نمی زند و پرسپولیس را قهرمان می کند.

داستان دوم: پرسپولیس همچنان تیم بزرگی است و بیشترین تعداد طرفداران را در بین تیم های ایران دارد، پس وقتی که می خواهند به یک مدیر سیاسی دوباره پاداش بدهند، او را به مدیرعاملی پرسپولیس منصوب می کنند. این مدیر سیاسی سابق و مدیر عامل لاحق، مدیر خوبی است ولی چیزی از فوتبال نمی داند. معمولا اینجور وقت ها، آدم از یک گروه کاربلد مشورت می گیرد. اوولی مشورت نمی گیرد، چون دفعه قبلی تیم را قهرمان کرده. چس مربی خارجی خوب تیم را بدون هیچ دلیلی برکنار می کند و توی برنامه نود می گوید که عقیده من استفاده از مربی داخلی است و اینطوری کاری با پرسپولیس می کند که خودش مجبور می شود بگذارد و برود.

داستان سوم: پرسپولیس هنوز تیم بزرگی است و بیشترین تعداد طرفداران را در بین تیم های ایران دارد، پس وقتی که می خواهند به یک مدیر سیاسی پاداشی بدهند، او را به مدیرعاملی پرسپولیس منصوب می کنند. این مدیر سیاسی سابق و مدیر عامل لاحق، مدیر خوبی است ولی چیزی از فوتبال نمی داند. معمولا اینجور وقت ها، آدم از یک گروه کاربلد مشورت می گیرد.او ولی مشورت نمی گیرد و توی برنامه نود می گوید: من فوتبال را از دیدن همین برنامه یاد گرفتم. مربی ضعیف قبلی را نگه می دارد و وقتی که بدترین نتیجه تاریخ را در مواجهه با تیم رقیب می گیرد، بیانیه می دهد که از اول می دانستم که اینطوری می شود.

فکر می کنید چند تای دیگر از این داستان ها بشود سراغ کرد...؟!

برداشت از مجله همشهری جوان. شماره 340. نوشته شده توسط دکتر احسان رضایی

در مجموع مسابقات مقدماتی انجام شده در قاره آسیا در همه مراحل مقدماتی، یونس محمود مهاجم تیم ملی عراق به همراه لی کونگ وین از ویتنام با 7 گل زده بهترین گلزنان مقدماتی جام جهانی 2014 در قاره آسیا هستند. البته ویتنام حذف شده و لی شانسی برای افزایش تعداد گل هایش ندارد.

اما در تیم ملی ایران، جواد نکونام به همراه مجتبی جباری و کریم انصاری فرد با 3 گل زده در رتبه پنجم برترین گلزنان قاره آسیا هستند. هادی عقیلی، غلامرضا رضایی، اشکان دژآگه، آندرانیک تیموریان و محمدرضا خلعتبری مردان دو گله هستند و سعید دقیقی، جلال حسینی، علی کریمی و میلاد میداودی نیز هر کدام یک گل به ثمر رسانده اند.

• 
  

  تیم فوتبال پرسپولیس پس از تعطیلات سه روزه سرخپوشان، تمرینات خود را از عصر امروز پیگیری می کند.

  
  

  به گزارش سایت رسمی باشگاه پرسپولیس؛ مانوئل ژوزه سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس پس از تساوی برابر فولاد در اهواز به بازیکنان سه روز استراحت داد.

  سرخپوشان عصر امروز (یکشنبه) تمرینات خود را پس از سه روز استراحت در مجموعه ورزشی درفشی فر پیگیری می کنند.

مطلب زیر اولین پستم تو وب بلاگفا بود...

سر قضیه ای که بخونیدش خودتون می گیرید قضیه رو...

به قلم دکتر احسان رضایی نویسنده محبوب مجله همشهری جوان

تاریخ 27 آبان 90

پرسپولیس از اول این طوری نبود که جلوی دوربینش آن طوری بکنند و بعد هم متهم اصلی یعنی شیث رضایی راست راست بگردد و برای خودش کنفرانس خبری هم بگذارد. نه، اصلاً این چنین نبود، برادر...

یعنی الآن کلاً کمتر چیزی می شود پیدا کرد که به قرار و قاعده سابقش باشد ولی پرسپولیس ما که از بیخ و بنیادش یک چیز دیگری بود. یک جایی بود که علی پروینش در تمام طول دوران بازی اش یک کارت زرد هم نگرفت.

احمدرضا عابدزاده اش برای کری خواندن با حریف، فقط می خندید و آدامس می جوید.

حتی مجتبی محرمی اش که در شیطنت دست فلک را از پشت بسته بود، وقتی که عادل فردوسی پور توی برنامه 90 از او پرسید که ظاهراً برادر شهید هم هستی؟ جواب داد که: بله، ولی به خاطر آن برنامه ها جایی نگفتم که اسم برادرم خراب نشود.

مجتبی محرمی که توی نود حرف می زد، آدم دلش می خواست برود و شیشه تلویزیون را بغل بگیرد...

این محرمی امید جماعتی بود. آن روزها که هروقت بی عدالتی و نامرادی می دیدند صدایش می زدند: "محرمی کجایی"

پرسپولیسی که ما عاشقش بودیم، این بود...

پرسپولیس کریم باقری و علی کریمی بود...

اینها که می بینید را ما نمی شناسیم. نمی دانیم از کجا آمده اند توی تیم محبوب ما...

همان شیث رضایی را دوبار از تیممان اخراج کرده بودیم.

راستی کسی از آقای کاشانی خبر ندارد؟

آقای معلم نمی خواهد توضیح بدهد که چرا با این بازیکنان اخلاق قرارداد بسته؟ لباس قرمز به قامت اینها از همان اول هم زار می زد.

انگار که یک شاگرد دبستانی را گذاشته باشی سر کلاس دانشگاه تدریس بکند. عیب دانشگاه که نیست. عیب آن کسی است که لباس را به زور تن این بچه های تخس کرده و بازوبند همایون بهزادی را بسته به بازوی اینها.

شایدهم بیشتر از یک نفر مقصر باشد... شاید تغییر پرسپولیس از همان روزی شروع شد که همین شیث رضایی و رفقایش، مرد نجیبی مثل افشین قطبی را تا مرز گریه بردند. شاید هم آن موقعی که فکر کردند نباید به دروازه بان روی زمین افتاده حریف محل بگذارند.

هرچی که هست، پرسپولیس از اول اینطوری نبود...

یک وقتی عشق بود پرسپولیس... شور بود پرسپولیس...

آنقدر عزیز بود که برایش کتک کاری هم بکنی و کوچکترین متلکی را بی جواب نگذاری. اما الآن چی؟

 خودمان هم شده ایم منبع جوک و لطیفه...!